Αρχαίο Κείμενο
Κύδιστ’ αθανάτων, πολυώνυμε, παγκρατές αεί Ζεύ φύσεως αρχηγέ, νόμου μέτα πάντα κυβερνών, χαίρε σέ γάρ πάντεσσι θέμις θνητοίσι προσαυδάν. Έκ σου γάρ γένος είσ' ήχου μίμημα λαχόντες μούνοι, όσα ζώει τε και έρπει θνήτ' έπί γαίαν τω σε καθυμνήσω και σον κράτος αίέν άείσω. σοι δή πάς όδε κόσμος, έλισσόμενος περί γαιαν, πείθεται, ή κεν άγης και εκών υπό σείο κρατείται τοίον έχεις υποεργόν άνικήτοις ύπό χερσίν άμφήκη, πυρόεντα άειζώοντα κεραυνόν του γάρ ύπό πληγήις φύσεως πάντ' έργα τελείται• ώ σύ κατευθύνεις κοινόν λόγον, ος διά πάντων φοιτά, μιγνύμενος μεγάλοις μικροίς τε φάεσσι ώ σύ τόσσος γεγαώς ύπατος βασιλεύεις διά παντός. Ούτέ τι γίγνεται έργον έπί χθονί σού δίχα δαίμον ούτε κατ' αίθέριον θείον πόλον, ούτε ένι πόντω, πλην όπόσα ρέζουσι κακοί σφεταίραισιν άνοίαις' άλλα σύ και τά περισσά έπίσταται άρτια, θείναι και κοσμείν τάκοσμα και ού φίλα σοι φίλα εστίν, ώδε γάρ είς έν πάντα συνήρμοκας έσθλά κακοίσι, ώσθ' ένα γίγνεσθαι πάντων λόγον αίέν έόντα, δν φεύγοντες έώσι δσσι θνητών κακοί είσι δύσμοροι, οι τ' αγαθών μέν άεί κτήσιν ποθέοντες ουτ' έσορώσι θεού κοινόν νόμον, ούτε κλύουσιν, ώ κεν πειθόμενοι σύν νώ βίον έσθλόν έχοιεν αυτοί δ' αύθ' όρμώσιν όνοι κακόν άλλος έπ' άλλο, οί μέν υπέρ δόξης σπουδήν δυσέριστον έχοντες, οι δ' έπί κερδοσύνας τετραμμένοι ούδένι κόσμω, άλλοι δ' είς άνεσιν καί σώματος ηδέα έργα, άλλα κακοίς έπέκυρσαν, έπ' άλλοτε δ' άλλα φέρονται σπεύδοντες μάλα πάμπαν εναντία τώνδε γενέσθαι. Άλλα Ζεύ πάνδωρε κελαινεφές, άργικέραυνε, ανθρώπους μέν ρύου, άπειροσύνης άπό λυγρής ην σύ πάτερ σκέδασαν ψυχής άπο, δός δέ κυρήσαι γνώμης ή πίσυνος σύ δίκης μετά πάντα κυβερνάς οφρ' άν τιμηθέντες άμειβώμεσθά σε τιμή, ύμνούντες τά σά έργα διηνεκές, ώς έπέοικε θνητόν έόντ' έπεί ούτε βροτοίς γέρας άλλο τι μείζον ούτε θεοίς, ή κοινόν άεί νόμον έν δίκη ύμνείν.
Κύδιστ’ αθανάτων, πολυώνυμε, παγκρατές αεί Ζεύ φύσεως αρχηγέ, νόμου μέτα πάντα κυβερνών, χαίρε σέ γάρ πάντεσσι θέμις θνητοίσι προσαυδάν. Έκ σου γάρ γένος είσ' ήχου μίμημα λαχόντες μούνοι, όσα ζώει τε και έρπει θνήτ' έπί γαίαν τω σε καθυμνήσω και σον κράτος αίέν άείσω. σοι δή πάς όδε κόσμος, έλισσόμενος περί γαιαν, πείθεται, ή κεν άγης και εκών υπό σείο κρατείται τοίον έχεις υποεργόν άνικήτοις ύπό χερσίν άμφήκη, πυρόεντα άειζώοντα κεραυνόν του γάρ ύπό πληγήις φύσεως πάντ' έργα τελείται• ώ σύ κατευθύνεις κοινόν λόγον, ος διά πάντων φοιτά, μιγνύμενος μεγάλοις μικροίς τε φάεσσι ώ σύ τόσσος γεγαώς ύπατος βασιλεύεις διά παντός. Ούτέ τι γίγνεται έργον έπί χθονί σού δίχα δαίμον ούτε κατ' αίθέριον θείον πόλον, ούτε ένι πόντω, πλην όπόσα ρέζουσι κακοί σφεταίραισιν άνοίαις' άλλα σύ και τά περισσά έπίσταται άρτια, θείναι και κοσμείν τάκοσμα και ού φίλα σοι φίλα εστίν, ώδε γάρ είς έν πάντα συνήρμοκας έσθλά κακοίσι, ώσθ' ένα γίγνεσθαι πάντων λόγον αίέν έόντα, δν φεύγοντες έώσι δσσι θνητών κακοί είσι δύσμοροι, οι τ' αγαθών μέν άεί κτήσιν ποθέοντες ουτ' έσορώσι θεού κοινόν νόμον, ούτε κλύουσιν, ώ κεν πειθόμενοι σύν νώ βίον έσθλόν έχοιεν αυτοί δ' αύθ' όρμώσιν όνοι κακόν άλλος έπ' άλλο, οί μέν υπέρ δόξης σπουδήν δυσέριστον έχοντες, οι δ' έπί κερδοσύνας τετραμμένοι ούδένι κόσμω, άλλοι δ' είς άνεσιν καί σώματος ηδέα έργα, άλλα κακοίς έπέκυρσαν, έπ' άλλοτε δ' άλλα φέρονται σπεύδοντες μάλα πάμπαν εναντία τώνδε γενέσθαι. Άλλα Ζεύ πάνδωρε κελαινεφές, άργικέραυνε, ανθρώπους μέν ρύου, άπειροσύνης άπό λυγρής ην σύ πάτερ σκέδασαν ψυχής άπο, δός δέ κυρήσαι γνώμης ή πίσυνος σύ δίκης μετά πάντα κυβερνάς οφρ' άν τιμηθέντες άμειβώμεσθά σε τιμή, ύμνούντες τά σά έργα διηνεκές, ώς έπέοικε θνητόν έόντ' έπεί ούτε βροτοίς γέρας άλλο τι μείζον ούτε θεοίς, ή κοινόν άεί νόμον έν δίκη ύμνείν.
Μετάφραση
Των Αθανάτων όλων ενδοξώτερε, πολυώνυμε και αιώνιε Παντοκράτορα Ζεύ, της φύσεως αρχηγέ που τα πάντα κυβερνάς με το Νόμο, χαίρε ! Γιατί σε εσένα πρέπει να απευθύνονται όλοι οι θνητοί. Γιατί από εσένα βαστάει η γενιά μας και εσύ είσαι που εδώρισες τη λαλιά μόνο σε εμάς από όσα θνητά ζούν και κινούνται επάνω στη γή μας. Για αυτό θα σε δοξάζω και πάντα την ισχύ σου θα υμνώ. Σ’εσένα υπακούει όλος ο Κόσμος που γύρω από την γή γυρίζει, όπου κι αν τον πάς,και με τη θέλησή του από εσένα κυβερνάται. Και στ’ανίκητά σου χέρια όπλο κρατείς δίκοπο, πυρόεντα και αιώνια ζωντανό τον κεραυνό απ’του οποίου το κτύπημα γεννιούνται τα πάντα στη Φύση. Μ’ αυτόν κατευθύνεις τον Παγκόσμιο Νόμο, ο οποίος εγκατοικεί στα πάντα και τα φωτίζει με μικρές ή μεγάλες λάμψεις. Εσύ ο μέγας, ύπατος και αιώνιος βασιλεύς που τίποτε επάνω στην γη, σοφέ Θεέ, δεν γίνεται δίχως εσένα ούτε στων ουρανών την αιθέρια άκρη, ούτε στις θάλασσες, εκτός από τα έργα των κακών για τα οποία η ανοησία τους ευθύνεται. Εσύ όμως και τα πράγματα μπορείς να αλλάζεις και να κοσμείς τα άκοσμα και ό,τι σ’εχθρεύεται να τ’αγαπάς Γι’ αυτό και συνένωσες αρμονικά σε συμφωνία τα καλά και τα κακά ώστε ένας να είναι ο Νόμος ο Αιώνιος που από αυτόν απομακρύνονται και τον προσβάλλουν όσοι από τους θνητούς είναι κακοί. Οι δύσμοιροι ! που μόνο τα επίγεια αγαθά ποθούνε και δεν κατανοούν τον θεϊκό Παγκόσμιο Νόμο, μήτε τον ακούνε παρά το ότι αν το ‘καναν, θ’απολάμβαναν βίον ευτυχισμένο. Μα αυτοί από άθλιες επιθυμίες παρασύρονται πότε στη μία αισχρότητα και πότε στην άλλη, οι μεν, έχοντες μανία για γρήγορη και ματωμένη δόξα οι δε, στρεφόμενοι σε άκοσμες κερδοσκοπίες και άλλοι σε πολυτέλειες και σε φιληδονίες. Αλλά Ζεύ, εσύ πολύδωρε, κεραυνοφόρε κάτοικε των σκοτεινών νεφών τους ανθρώπους σώσε από την ελεεινή τους αμάθεια και σκόρπισέ την μακριά από την ψυχή μας χαρίζοντάς μας επίσης την σοφία στην οποία εσύ βασίζεσαι και με Δικαιοσύνη τα πάντα κυβερνάς. Την τιμή αυτή αν μας κάνεις όμοια εμείς θ’ανταποδώσουμε υμνώντας στο διηνεκές τα έργα Σου όπως εμείς οι θνητοί οφείλουμε διότι μήτε γι’ ανθρώπους μήτε για Θεούς υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να υμνούν, όπως είναι δίκαιο, τον Παγκόσμιο Νόμο.
Των Αθανάτων όλων ενδοξώτερε, πολυώνυμε και αιώνιε Παντοκράτορα Ζεύ, της φύσεως αρχηγέ που τα πάντα κυβερνάς με το Νόμο, χαίρε ! Γιατί σε εσένα πρέπει να απευθύνονται όλοι οι θνητοί. Γιατί από εσένα βαστάει η γενιά μας και εσύ είσαι που εδώρισες τη λαλιά μόνο σε εμάς από όσα θνητά ζούν και κινούνται επάνω στη γή μας. Για αυτό θα σε δοξάζω και πάντα την ισχύ σου θα υμνώ. Σ’εσένα υπακούει όλος ο Κόσμος που γύρω από την γή γυρίζει, όπου κι αν τον πάς,και με τη θέλησή του από εσένα κυβερνάται. Και στ’ανίκητά σου χέρια όπλο κρατείς δίκοπο, πυρόεντα και αιώνια ζωντανό τον κεραυνό απ’του οποίου το κτύπημα γεννιούνται τα πάντα στη Φύση. Μ’ αυτόν κατευθύνεις τον Παγκόσμιο Νόμο, ο οποίος εγκατοικεί στα πάντα και τα φωτίζει με μικρές ή μεγάλες λάμψεις. Εσύ ο μέγας, ύπατος και αιώνιος βασιλεύς που τίποτε επάνω στην γη, σοφέ Θεέ, δεν γίνεται δίχως εσένα ούτε στων ουρανών την αιθέρια άκρη, ούτε στις θάλασσες, εκτός από τα έργα των κακών για τα οποία η ανοησία τους ευθύνεται. Εσύ όμως και τα πράγματα μπορείς να αλλάζεις και να κοσμείς τα άκοσμα και ό,τι σ’εχθρεύεται να τ’αγαπάς Γι’ αυτό και συνένωσες αρμονικά σε συμφωνία τα καλά και τα κακά ώστε ένας να είναι ο Νόμος ο Αιώνιος που από αυτόν απομακρύνονται και τον προσβάλλουν όσοι από τους θνητούς είναι κακοί. Οι δύσμοιροι ! που μόνο τα επίγεια αγαθά ποθούνε και δεν κατανοούν τον θεϊκό Παγκόσμιο Νόμο, μήτε τον ακούνε παρά το ότι αν το ‘καναν, θ’απολάμβαναν βίον ευτυχισμένο. Μα αυτοί από άθλιες επιθυμίες παρασύρονται πότε στη μία αισχρότητα και πότε στην άλλη, οι μεν, έχοντες μανία για γρήγορη και ματωμένη δόξα οι δε, στρεφόμενοι σε άκοσμες κερδοσκοπίες και άλλοι σε πολυτέλειες και σε φιληδονίες. Αλλά Ζεύ, εσύ πολύδωρε, κεραυνοφόρε κάτοικε των σκοτεινών νεφών τους ανθρώπους σώσε από την ελεεινή τους αμάθεια και σκόρπισέ την μακριά από την ψυχή μας χαρίζοντάς μας επίσης την σοφία στην οποία εσύ βασίζεσαι και με Δικαιοσύνη τα πάντα κυβερνάς. Την τιμή αυτή αν μας κάνεις όμοια εμείς θ’ανταποδώσουμε υμνώντας στο διηνεκές τα έργα Σου όπως εμείς οι θνητοί οφείλουμε διότι μήτε γι’ ανθρώπους μήτε για Θεούς υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να υμνούν, όπως είναι δίκαιο, τον Παγκόσμιο Νόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου