Ορφικός ύμνος Ρέας (θμίαμα αρώματα)

Αρχαίο Κείμενο
Πότνα Ῥέα, θύγατερ πολυμόρφου Πρωτογόνοιο, † ἥτ᾽ ἐπὶ ταυροφόρον † ἱερότροχον ἅρμα τιταίνεις, τυμπανόδουπε, φιλοιστρομανές, χαλκόκροτε κούρη, μῆτερ Ζηνὸς ἄνακτος Ὀλυμπίου, αἰγιόχοιο, πάντιμ᾽, ἀγλαόμορφε, Κρόνου σύλλεκτρε μάκαιρα, οὔρεσιν ἣ χαίρεις θνητῶν τ᾽ ὀλολύγμασι φρικτοῖς, παμβασίλεια Ῥέα, πολεμόκλονε, ὀμβριμόθυμε, ψευδομένη, σώτειρα, λυτηριάς, ἀρχιγένεθλε, μήτηρ μέν τε θεῶν ἠδὲ θνητῶν ἀνθρώπων• ἐκ σοῦ γὰρ καὶ γαῖα καὶ οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθεν καὶ πόντος πνοιαί τε• φιλόδρομε, ἀερόμορφε• ἐλθέ, μάκαιρα θεά, σωτήριος εὔφρονι βουλῆι εἰρήνην κατάγουσα σὺν εὐόλβοις κτεάτεσσι, λύματα καὶ κῆρας πέμπουσ᾽ ἐπὶ τέρματα γαίης.

Μετάφραση Σεβαστή
Ρέα θυγατέρα του Πρωτογόνου με τις πολλές μορφές. συ. πού το ιερόν άρμα σου οδηγεί το λιοντάρι, πού φονεύει τον ταύρον κάνεις θορυβον με το κτύπημα τύμπανων καί αγαπάς την μανίαν. είσαι ή κόρη πού κροτείς με τον χαλκό. ή μητέρα του βασιλιά Διός. του ‘ Ολυμπίου (πού κατοικεί εις τον Ολυμπον). πού έχει την ασπίδα εντιμότατη, έχεις λαμπράν μορφήν, ευτυχισμένη σύζυγος του Κρόνου πού χαίρεσαι στα βουνά καί με τις φρικτές κραυγές των ανθρώπων ώ Ρέα βασίλισσα των πάντων, πού διεγείρεις τον Θόρυβον της μάχης, ίσχυρόκαρδη εσύ σώζεις με τα ψέματα, απολυτρώνεις, είσαι ή πρωτογενής ή μητέρα των θεών καί των φθαρτών ανθρώπων. Διότι από σε προέρχονται (έγεννήθησαν) καί ή γη καί ο υπεράνω αυτής πλατύς ουρανός καί ό πόντος καί οί άνεμοι αγαπάς το τρέξιμο, έχεις αεριώδη μορφήν ‘Ελα, μακαρία θεά για σωτηρία μας με καλόβουλη διάθεσι. και φέρε μας την ειρήνην με ευτυχισμένους καιρούς καί στείλε στα πέρατα της γης ό,τι είναι άχρηστον εις ημάς καί τις καταστροφές.