Ορφικός ύμνος Σεμέλης (θυμίαμα στύρακα)

Αρχαίο Κείμενο
Κικλήσκω κούρην Καδμηίδα παμβασίλειαν, εὐειδῆ Σεμέλην, ἐρατοπλόκαμον, βαθύκολπον, μητέρα θυρσοφόροιο Διωνύσου πολυγηθοῦς, ἣ μεγάλας ὠδῖνας ἐλάσσατο πυρφόρωι αὐγῆι ἀθανάτη τε<υ>χθεῖσα Διὸς βουλαῖς Κρονίοιο τιμὰς τευξαμένη παρ᾽ ἀγαυῆς Περσεφονείης ἐν θνητοῖσι βροτοῖσιν ἀνὰ τριετηρίδας ὥρας, ἡνίκα σοῦ Βάκχου γονίμην ὠδῖνα τελῶσιν εὐίερόν τε τράπεζαν ἰδὲ μυστήριά θ᾽ ἁγνά. νῦν σέ, θεά, λίτομαι, κούρη Καδμηίς, ἄνασσα, πρηύνοον καλέων αἰεὶ μύσταισιν ὑπάρχειν.

Μετάφραση
Την κόρην του Κάδμου επικαλούμαι, την βασίλισσαν των πάντων, την ώραίαν Σεμέλην με τα αξιέραστα πλοκάμια, την βαθύκολπο, την μητέρα του Διονύσου, πού κρατεί θύρσον πού παρέχει μεγάλην ευθυμίαν ή οποία ύπέφερε πολύ κατά την γέννησιν του Διονύσου, πού έγινε κατά την αύγήν. πού φέρνει το φως και εγέννησε κατά τάς βούλας (τάς προθέσεις) του αθανάτου Διός, υιού του Κρόνου και επέτυχε να λάβη από την ονομαστήν Περσεφόνην τιμάς μεταξύ των θνητών ανθρώπων κατά τριετίαν όταν τελούν (κάμνουν τελετήν, εορτάζουν) την γέννησιν του ιδικού σου Βάκχου και την ιεράν τράπεζαν και τα αγνά μυστήρια. Τώρα, ώ θεά, βασίλισσα, κόρη του Κάδμου, εσένα ικετεύω και σε καλώ να έχης πάντοτε καλήν διάθεσιν προς τους μεμυημένους.