Η ιστορική πορεία της πόλης κατά την κλασική και ελληνιστική εποχή ταυτίζεται σχεδόν με την πορεία της γειτονικής πόλης των Αβδήρων. Τον 4ο αι. π.κ.χ. η Μαρώνεια είχε πολεμικές τριήρεις, στρατό και χρήματα, όπως δείχνει η ενέργεια της να παρακινήσει σε λιποταξία πληρώματα του αθηναϊκού στόλου. Το 377 π.κ.χ. ο Αθηναίος στρατηγός Χαβρίας επεμβαίνει για να διαλύσει σύγκρουση Αβδηριτών και Μαρωνιτών.
Μετά τις διαδοχικές προσαρτήσεις της πόλης στους Μακεδόνες, Πτολεμαίους και Σελευκίδες η Μαρώνεια ελευθερώθηκε το 189/8 π.κ.χ. από την κατοχή του Αντιόχου Γ' με την επέμβαση των Ρωμαίων. Την περίοδο 187-183 π.κ.χ. ο Φίλιππος Ε' διατηρούσε φρουρά στην ακρόπολη και πολλούς στρατιώτες στην πύλη. Οι Μαρωνίτες διαμαρτυρήθηκαν στη Ρώμη για τις ενέργειες του Φιλίππου. Οι Ρωμαίοι ανάγκασαν τον Φίλιππο να εγκαταλείψει τη Μαρώνεια, αφού προηγουμένως οργάνωσε με τον Ονομαστό και τον Κάσσανδρο φοβερή σφαγή των αντιπάλων Μαρωνιτών. Μετά τη μάχη της Πύδνας (168 π.κ.χ.) και τη διαίρεση της Μακεδο νίας σε τέσσερις μερίδες, η Αίνος, η Μαρώνεια και τα Αβδηρα έμειναν ελεύθερες πόλεις. Το 167 π.κ.χ. υπο γράφτηκε η συμμαχία Ρωμαίων και Μαρωνιτών, το κείμενο της οποίας διασώθηκε σε λίθινη στήλη. Η κυκλοφορία αυτή την εποχή των αργυρών τετραδράχμων, που έχουν παραστάσεις με τη μορφή του Διονύσου, δείχνει ότι η περίοδος ειρήνης προκάλεσε νέα εμπορική και οικονομική ανάπτυξη της πόλης.
Επιγραφές της ελληνιστικής εποχής αναφέρουν τη λειτουργία βουλής και δήμου, επομένως το πολίτευμα ήταν δημοκρατικό. Από τα νομίσματα είναι γνωστά πολλά ονόματα αρχόντων υπευθύνων του νομισματοκο πείου. Αλλοι άρχοντες ήταν ο ιεροκήρυξ και οι αγορανόμοι. Οι σημαντικότερες λατρείες της πόλης ήταν του Απόλλωνα, του Ορφέα και του Διονύσου. Το κεφάλι του Διονύσου και το κλήμα εικονίζονται στους δύο κυριότερους νομισματικούς τύπους της Μαρώνειας. Στη λατρεία του Διονύσου προστέθηκε αργότερα η λατρεία του Μάρωνα, του οποίου το ηρώο βρισκόταν στη γειτονική πόλη των Κικόνων Ισμάρα. Αλλοι θεοί που λατρεύονταν στην πόλη ήταν ο Ασκληπιός, ο Ηρακλής, ο Ποσειδών, ο Ερμής, η Κυβέλη και στα ρωμαϊκά χρόνια οι θεοί της Αιγύπτου. Την πνευματική και καλλιτεχνική ζωή της Μαρώνειας εκπροσωπούν ο Σωτάδης, «ποιητής των ιωνικών ασμάτων», ο αγροτικός συγγραφέας Ηγεσίας, που είχε γράψει «περί υδάτων» και ο ζωγράφος Αθηνίων, μαθητής του Κορινθίου ζωγράφου Γλαυκίωνος. Ο Πλίνιος αναφέρει έργα του στην Αθήνα και την Ελευσίνα και προβάλλει την επιδεξιότητα και τα χρώματα του. Στον Αθηνίωνα έχουν αποδοθεί και οι τοι χογραφίες του τάφου στο Καζανλάκ της Βουλγαρίας.
Μαρώνεια, θέατρο. Ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή. Στη φωτογραφία φαίνεται μέρος του κοίλου με τα εδώλια που έχουν σωθεί, η ορχήστρα και η σκηνή με το προσκήνιο. Ο αγωγός, που είναι σκεπασμένος με πλάκες στην περιφέρεια της ορχήστρας, μάζευε τα νερά του θεάτρου και τα οδηγούσε στον κεντρικό αγωγό του χειμάρρου, που περνούσε κάτω από το θέα τρο και συνεχιζόταν νότια. Σε μερικά εδώλια του θεάτρου είναι χαραγμένα τα ονόματα προσώπων αρχόντων και πόλεων, όπως Τοπείρου και Γερουσίας.
Πηγή: http://hellas.teipir.gr
Οι ανασκαφές άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και αποκάλυψαν:
Αρχαίο Θέατρο. Κατασκευάσθηκε στην ελληνιστική εποχή, αλλά έχει υποστεί μετασκευές στα ρωμαϊκά χρόνια. Σώζονται τρεις σειρές από το λίθινο κοίλο, ο κεντρικός και ο πεταλόσχημος αγωγός της ορχήστρας και το κτήριο της ρωμαϊκής σκηνής.
Ιερό του Διονύσου (;). Έχει αποκαλυφθεί το ιερό του 4ου αιώνα π.κ.χ. και ο αναλημματικός τοίχος που συγκρατούσε το άνδηρο καθώς και τμήματα δύο κτηρίων βόρεια και νότια του ιερού.
Οικία με ψηφιδωτό δάπεδο. Μεγάλη κατοικία του τέλους 4ου - αρχών 3ου αιώνα π.κ.χ. με ψηφιδωτό δάπεδο στον ανδρώνα.
Τμήμα του δυτικού τείχους. Σώζονται οι τοίχοι ενός μεγάλου κτιρίου με υπαίθρια αυλή και δωμάτια, που μοιάζει με μυκηναϊκό ανάκτορο.
Ρωμαϊκή Αγορά. Βρίσκεται στην περιοχή του λιμανιού, έχουν αποκαλυφθεί τμήματα δύο μεγάλων κτιρίων (τέλος 3ου αι. μ.κ.χ.) 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου