Ο Λουκιανός, ο Iμέριος και άλλοι συγγραφείς της αρχαιότητας έχουν εξυμνήσει ή έχουν περιγράψει με μεγάλο θαυμασμό το άγαλμα αυτό. Έστεκε στην ακρόπολη και ήταν θαυμαστό για την ομορφιά του. Το άγαλμα έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο του φυσικού. Η κόμη της κεφαλής είναι ακάλυπτη, χωρίς περικεφαλαία. Μόνο ένα κορδελάκι στεφανώνει τα μαλλιά. Τόσο η κεφαλή όσο και το πρόσωπο είναι υψηλής ομορφιάς και έχουν τέλεια στάση και έκφραση. Ο αριστερός βραχίονας δεν διασώθηκε. Από αναπαραστάσεις που βρέθηκαν σε αγγεία, από ένα ανάγλυφο και από διάφορα αντίγραφα υποθέτουμε ότι το αριστερό χέρι στηρίζονταν σε ένα δόρυ, που σχεδόν κατακόρυφο ακουμπούσε με το τέλος του κονταριού στο έδαφος. Επίσης υποθέτουμε ότι στο δεξί χέρι κρατούσε το κράνος. Μια αιγίδα που φέρει την κεφαλή της Μέδουσας και είναι δεμένη με το σώμα φιδιών, σκεπάζει προστατευτικά τον δεξί θώρακα, αφήνοντας ελεύθερο τον αριστερό θώρακα. Η κόμμωση είναι απλή αλλά περιποιημένη, τα μαλλιά κοντά και περίτεχνα σγουρά, συγκρατούνται από μια φαρδιά κορδέλα που είναι δεμένη πίσω και στεφανώνει την κόμη. Οι κόρες των ματιών λείπουν, και ήταν κατασκευασμένες μάλλον από άλλο, έγχρωμο υλικό. Η στάση του αγάλματος είναι ήρεμη. Το σώμα στηρίζεται στο δεξί πόδι, ενώ το αριστερό πόδι ξεκουράζεται στο πλάι. Οι αναλογίες του σώματος είναι λεπτές, σφριγηλές, σχεδόν ανδρικού σώματος. Η μέση είναι στενή, το στήθος μικρό, επάνω σε πλατύ θώρακα. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου το κάνουν να μοιάζει άλλοτε γυναικείο και άλλοτε αγορίστικο.
Η λεπτομέρεια της αιγίδας εκδηλώνει τον πολεμικό, αλλά και φιλειρηνικό χαρακτήρα της θεάς. Η αιγίδα αυτή καθεαυτή την προστατεύει, αφήνοντας όμως ακάλυπτο ένα μέρος του στήθους. Ταυτόχρονα τα εμβλήματα της Μέδουσας και των φιδιών δείχνουν επιδεικνύουν την δύναμη της κατόχου τους. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου και η αναλογίες του σώματος δείχνουν ότι η θεά είναι προσωποποίηση του ιδανικού της αγνότητας, της αθωότητας και της ισχύος.
Το γνήσιο έργο του Φειδία κατασκευασμένο από μπρούντζο, και θεωρείται το αποκορύφωμα της γλυπτικής τέχνης του Φειδία. Είχε κατασκευαστεί τον 5ο αιώνα π.κ.χ. και στόλιζε την Ακρόπολη των Αθηνών. Σήμερα σώζονται αρκετά αρχαία αντίγραφα σε μάρμαρο και πέτρα, βάση των οποίων έγινε δυνατή κατά μεγάλο μέρος η ανακατασκευή. Το άγαλμα είναι μάλλον δωρεά ευγνωμοσύνης των Αθηναίων κατοίκων της Λήμνου προς την Αθήνα, επειδή με την ενίσχυση που έλαβαν το 447 π.κ.χ. αυξήθηκε η αποικία της Λήμνου και συσφίχτηκαν οι σχέσεις με την Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου