Ο μύθος της Αμυμώνης

Στην ιστορική πόλη του Άργους δύο από τους Ολύμπιους θεούς θέλησαν να έχουν την εξουσία. Ο Ποσειδώνας και η Ήρα(όπως έγινε και στην Αθήνα με την διαμάχη του Ποσειδώνα και της Αθηνάς για την ονομασία της πόλης). Επειδή οι δύο θεοί δεν μπορούσαν να καβγαδίζουν, συμφώνησαν να αφήσουν τον τοπικό θεό, τον Ίναχο να διαλέξει ποιος από τους δύο θα γίνει ο διαλεχτός θεός και προστάτης της πόλης του. Ο Ίναχος τελικά διάλεξε την Ήρα και ο Ποσειδώνας που τον περιφρονούσαν για δεύτερη φορά, αποφάσισε να τιμωρήσει το Άργος στερώντας του το νερό.

Υπήρχαν ελάχιστες πηγές στην περιοχή του Άργους αλλά κι εκείνες στέρευαν νωρίς, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να υποφέρουν πολύ από δίψα, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Κάποτε στο Άργος ήταν βασιλιάς ο Δαναός, ο οποίος λέγεται ότι είχε έρθει από την μακρινή Αίγυπτο μαζί με τις πενήντα κόρες του, τις περίφημες Δαναΐδες, κι έλεγαν πως ήταν γιος της Ιούς. Μια μέρα που έκανε τρομερή ζέστη και στο παλάτι δεν υπήρχε σταγόνα νερό, ο Δαναός είπε στις κόρες του να πάρουν η καθεμιά από ένα σταμνί και να ψάξουν να βρουν κάποια πηγή. Μία από τις κόρες του Δαναού που λεγόταν Αμυμώνη (δηλαδή η «τέλεια»), πήρε το σταμνί και το τόξο της και προχώρησε προς τα νότια του Άργους, στην περιοχή που βρίσκονται σήμερα οι Μύλοι. Έφθασε ως εκεί χωρίς να βρει καμιά πηγή στο δρόμο της. Αποκαμωμένη σε μια στιγμή από την κούραση και τη δίψα, ξάπλωσε στον ίσκιο ενός δέντρου να βρει λίγη δροσιά.

Κάποια στιγμή αργότερα είδε ένα ελάφι να περνάει λίγο πιο πέρα. Η Αμυμώνη άρπαξε το τόξο της να το σκοτώσει αλλά αστόχησε και το χειρότερο ήταν πως το βέλος της τραυμάτισε ελαφρά ένα Σάτυρο που κοιμόταν κάτω από ένα δέντρο. Οι Σάτυροι ήταν ένα είδος δαιμόνων, σύντροφοι του θεού Διονύσου, με πόδια τράγου, ανθρώπινο σώμα και κέρατα στο κεφάλι. Είδε την Αμυμώνη ο Σάτυρος και εξαγριωμένος όρμησε να τη σκοτώσει. Η Αμυμώνη παράτησε το τόξο και άρχισε να τρέχει και να φωνάζει βοήθεια. Αλλά ποιος θα μπορούσε να την ακούσει και να τη βοηθήσει σε εκείνη την έρημη περιοχή;

Κι όμως κάποιος την άκουσε. Ήταν ο θεός Ποσειδώνας που έτυχε να βρίσκεται εκεί κοντά. Τη λυπήθηκε και αποφάσισε να τη βοηθήσει από τη μανία του Σάτυρου. Τίναξε λοιπόν τη φοβερή του τρίαινα και την κάρφωσε πάνω σε ένα βράχο μπροστά στο Σάτυρο. Εκείνος κατάλαβε ότι ο Ποσειδώνας ήρθε να προστατέψει την Αμυμώνη

και το έβαλε στα πόδια για να γλυτώσει. Έτσι σώθηκε η Αμυμώνη και ο Ποσειδώνας που μαγεύτηκε από την ομορφιά της αποφάσισε να την παντρευτεί. Την επόμενη μέρα του γάμου της την οδήγησε στο σημείο εκείνο που είχε καρφωθεί η τρίαινά του πάνω στο βράχο. Της είπε πως ήθελε να της προσφέρει ένα δώρο, όχι όμως μόνο γι’ αυτήν αλλά και για τον πατέρα της και τους κατοίκους της περιοχής του Άργους.

Ύστερα από προτροπή του Ποσειδώνα, η Αμυμώνη τράβηξε την τρίαινα από τον βράχο και από τις τρύπες που είχαν ανοίξει ανάβλυσε μια πηγή με πλούσια και γάργαρα νερά. Μια πηγή που θα έδινε ζωή και πλούτη στην περιοχή και που υπάρχει ως σήμερα. Οι κάτοικοι του Άργους έλεγαν στους αιώνες που ακολούθησαν, ότι η κόρη του Δαναού έφερε το νερό και την ευτυχία στην πόλη τους. Γιος του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης ήταν ο Ναύπλιος. Εκείνος έχτισε την πόλη που βρίσκεται κοντά στο Άργος, πλάι στη θάλασσα. Είναι το Ναύπλιο, μια από τις πιο όμορφες και γραφικές πόλεις της Ελλάδας.