Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Ο μύθος της Φυλλίς και του Δημοφών


Μετά την λήξη του τρωικού πολέμου ο βασιλεύς της πόλεως των Αθηνών Μενεσθεύς ή Μενεσθέας σκοτώθηκε στην Τροία και τον διαδέχθηκε ο Δημοφών ή Δημοφώντας. Ο Δημοφών ήταν γιος του Θησέα και της Φαίδρας.

Ταξιδεύοντας στο Αιγαίο με σκοπό να επιστρέψει στην Αθήνα, κάποτε έφθασε στις ακτές της Θράκης ίσως για να γλιτώσει από κάποια θαλασσοταραχή. Όταν μαθεύτηκε αυτή η είδηση ο βασιλεύς της θρακικής περιοχής, μάλλον ο Σίθων, του προσέφερε την ανάλογη φιλοξενία.

Ο Δημοφών ήταν ένας όμορφος νεαρός άνδρας από φημισμένη και σεβαστή γενιά. Επιπλέον, ήταν ανύπανδρος. Από την άλλη μεριά ο οικοδεσπότης του είχε μία κόρη με το όνομα Φυλλίς ή Φυλλίδα η οποία ήταν επίσης νεαρά και ξακουστή για την ομορφιά της. Μεταξύ των δύο νέων αναπτύχθηκε γρήγορα μία ιδιαιτέρα συμπάθεια, αλλά ειδικά η Φυλλίς έμοιαζε να είναι πάρα πολύ ερωτευμένη με τον Δημοφώντα. Τελικώς, αυτός ο έρωτας θα οδηγούσε στο γάμο, αφού ο νεαρός άνδρας υποσχέθηκε να την νυμφευθεί. Όταν έφθασε η περίοδος του βασιλικού γάμου ο Δημοφών αναγκάστηκε να αποχωρήσει αιφνιδιαστικώς από τη Θράκη με σκοπό να επιστρέψει στην Αθήνα. Αυτό συνεκλόνισε τη Φυλλίδα, της οποίας ο ψυχικός και συναισθηματικός κόσμος καταρρακώθηκαν από τη στεναχώρια της. Προτού αποχωρήσει ο Δημοφών και για να διασκεδάσει την πικρία της μελλοντικής συντρόφου του, συνεννοήθηκαν και υποσχέθηκαν αναμεταξύ τους το ότι θα ξανανταμώσουν σύντομα γιατί ο Δημοφών θα επέστρεφε στην Θράκη προκειμένου να ολοκληρωθεί η τελετή του γάμου.

Με αυτές τις συνθήκες ο Δημοφών απέπλευσε από την Θράκη. Καθώς φαίνεται, όμως, δεν υπήρξε ιδιαιτέρως συνεπής απέναντι στην μέλλουσα σύζυγό του. Ο χρόνος κυλούσε με γοργούς ρυθμούς, αλλά αυτός δεν επέστρεφε στη Θράκη. Η αγαθή Φυλλίς στην αρχή έκανε υπομονή. Σταδιακώς η υπομονή μεταλλάχθηκε σε απογοήτευση και τελικώς έγινε απόγνωση και απελπισία. Η πιστή ερωτευμένη γυναίκα δεν άντεξε την ατέρμονη αναμονή ώσπου αυτοκτόνησε στο τέλος. Για την ακρίβεια απαγχονίστηκε.

Οι θεοί βλέποντας αυτήν την τραγική κατάληξη ενός άδολου έρωτος συγκινήθηκαν. Απεφάσισαν να μην εγκαταλείψουν το άψυχο σώμα της όμορφης Φυλλίδος στην φθορά του πανδαμάτορος χρόνου. Τη μεταμόρφωσαν σε ένα λεπτεπίλεπτο δένδρο χωρίς, όμως, φύλλα με σκοπό να καταδεικνύει την λύπη που ένοιωθε για όσο ζούσε. Το δένδρο αυτό ήταν η αμυγδαλιά.

Ο Δημοφών κάποια στιγμή επανήλθε στην Θράκη αναζητώντας την αγαπημένη του. Αλλά δυστυχώς ήταν αργά. Έμαθε για το τραγικό τέλος της και την παρέμβαση των θεών. Ζήτησε να μάθει πού ήταν αυτό το δένδρο και όταν το αντίκρισε με έντονο ψυχικό άλγος και συναισθηματική φόρτιση θέλησε να το αγκαλιάσει για να νοιώσει έστω και έτσι την ζεστασιά της αγάπης που με δική του υπαιτιότητα δεν θα απολάμβανε από το σώμα της Φυλλίδος. Άπλωσε τα χέρια του όσο πιο πολύ μπορούσε και αγκάλιασε τον κορμό με όση δύναμη είχε. Και τότε συνέβη κάτι το εκπληκτικό. Η αμυγδαλιά γέμισε φύλλα, ομόρφυνε αμέσως μπροστά στα μάτια του και φυσικά μετατράπηκε στο πανέμορφο ανθοφόρο και καρποφόρο φυλλοβόλο δένδρο, θέλοντας να δείξει ότι ακόμα και χωρίς ανθρώπινη μορφή η Φυλλίς διατηρούσε αναλλοίωτο τον έρωτά της και τον απολάμβανε σαν να ήταν άνθρωπος.

Κατά μια άλλη εκδοχη ο Δημοφώντας, που είχε αρραβωνιαστεί τη Φυλλίδα κατά την επιστροφή του από τον Τρωικό Πόλεμο, έπρεπε να επιστρέψει εσπευσμένα στην Αθήνα για να βοηθήσει τον πατέρα του. Η Φυλλίς του έδωσε μαζί του ένα φέρετρο με τα ιερά της Ρέας, ζητώντας του να το ανοίξει μόνο αν και όταν θα είχε χάσει κάθε ελπίδα ότι θα επέστρεφε σε εκείνη. Ο Δημοφώντας άνοιξε το φέρετρο και σκοτώθηκε κατά μία εκδοχή πέφτοντας πάνω στο ίδιο του το ξίφος, ενώ η Φυλλίς απαγχονίσθηκε από ένα δένδρο. Στο μέρος που θάφτηκε, φύτρωσε μια μυγδαλιά, που άνθησε μόνο όταν ο Δημοφώντας, κάποτε, ξαναπέρασε από εκεί.
Blog Widget by LinkWithin

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου