Ορφικός ύμνος Μητρός Θεών (θυμίαμα ποικίλα)

Αρχαίο Κείμενο
Ἀθανάτων θεότιμε θεῶν μῆτερ, τροφὲ πάντων, τῆιδε μόλοις, κράντειρα θεά, σέο, πότνι᾽, ἐπ᾽ εὐχαῖς, ταυροφόνων ζεύξασα ταχυδρόμον ἅρμα λεόντων, σκηπτοῦχε κλεινοῖο πόλου, πολυώνυμε, σεμνή, ἣ κατέχεις κόσμοιο μέσον θρόνον, οὕνεκεν αὐτὴ γαῖαν ἔχεις θνητοῖσι τροφὰς παρέχουσα προσηνεῖς. ἐκ σέο δ᾽ ἀθανάτων τε γένος θνητῶν τ᾽ ἐλοχεύθη, σοὶ ποταμοὶ κρατέονται ἀεὶ καὶ πᾶσα θάλασσα, Ἑστία αὐδαχθεῖσα• σὲ δ᾽ ὀλβοδότιν καλέουσι, παντοίων ἀγαθῶν θνητοῖς ὅτι δῶρα χαρίζηι, ἔρχεο πρὸς τελετήν, ὦ πότνια, τυμπανοτερπή<ς>, πανδαμάτωρ, Φρυγίη{ς}, σώτειρα, Κρόνου συνόμευνε, Οὐρανόπαι, πρέσβειρα, βιοθρέπτειρα, φίλοιστρε• ἔρχεο γηθόσυνος, κεχαρημένη εὐσεβίηισιν.

Μετάφραση
Ώ μητέρα των αθανάτων θεών πού τιμάσαι από τους θεούς καί τρέφεις τα πάντα, είθε θεά αρχόντισσα να έλθης εδώ για να ευχηθούμε σε σένα σεβαστή θεά, αφού ζεύξεις γρήγορο άρμα λεόντων, πού φονεύουν τους ταύρους, συ πού έχεις το σκήπτρον (συ πού κυβερνάς) του ενδόξου (του πασίγνωστου) πόλου, συ με τα πολλά ονόματα, ή σεβαστή συ κατέχεις τον θρόνον, πού είναι είς το μέσον του κόσμου καί γι’ αυτό συ η ίδια κατέχεις την γήν καί προσφέρεις είς τους ανθρώπους τροφάς ηπίας (καταπραϋντικάς) από σε εγεννήθη το γένος καί των θεών καί των ανθρώπων από σε κυριαρχούνται πάντοτε οι ποταμοί καί όλη ή θάλασσα επωνομάσθης Εστία καί σε καλούν δότειραν της ευτυχίας, διότι χαρίζεις είς τους ανθρώπους δώρα από παντός είδους αγαθά. Ελα είς την τελετουργίαν, ώ σεβαστή θεά, πού τέρπεσαι με τις τυμπανοκρουσίες, συ πού δαμάζεις τα πάντα, ή σωτηρία της Φρυγίας (κατά τίνα παράδοσιν ή Κυβέλη, ή μητέρα των θεών, ήτο προστάτις της Φρυγίας, παράδοσις μεταφερθείσα από την παναρχαίαν έποχήν, όταν οι Φρύγες κατοι-κούσαν εις την Θράκην, δηλαδή πριν μετοικήσουν είς την Μικράν Ασίαν),ή σύζυγος του Κρόνου, το παιδί του ουρανού, ή σεβαστή, πού τρέφεις την ζωήν καί είσαι φίλη της μανίας• έλα με χαράν, ευάρεστος είς τάς ευσεβείς εκδηλώσεις μας.