Ορφικός ύμνος Μητρός Ανταίας (θυμίαμα αρώματα)

Αρχαίο Κείμενο
Ἀνταία βασίλεια, θεά, πολυώνυμε μῆτερ ἀθανάτων τε θεῶν ἠδὲ θνητῶν ἀνθρώπων, ἥ ποτε μαστεύουσα πολυπλάγκτωι ἐν ἀνίηι νηστείαν κατέπαυσας Ἐλευσῖνος {ἐν} γυάλοισιν ἦλθές τ᾽ εἰς Ἀίδην πρὸς ἀγαυὴν Περσεφόνειαν ἁγνὸν παῖδα Δυσαύλου ὁδηγητῆρα λαβοῦσα, μηνυτῆρ᾽ ἁγίων λέκτρων χθονίου Διὸς ἁγνοῦ, Εὔβουλον τεύξασα θεὸν θνητῆς ἀπ᾽ ἀνάγκης. ἀλλά, θεά, λίτομαί σε, πολυλλίστη βασίλεια, ἐλθεῖν εὐάντητον ἐπ᾽ εὐιέρωι σέο μύστηι.

Μετάφραση
Ανταία βασίλισσα, θεά. ονομαστή μητέρα των αθανάτων θεών και των θνητών ανθρώπων, συ πού κάποτε ερευνώσα μέσα σε μια πολυπλάνητη θλίψι κατέπαυσες την νηστείαν (την πείναν) εις τάς κοιλάδος της Ελευσίνος και κατέβης εις τον Αδην προς την ένδοξον Περσεφόνην αφού σου έτυχε να έχης ως οδηγόν το αγνό παιδί του Δυσαύλου, πού απεκάλυψε (έφανέρωσε το αγνό παιδί) τα ιερά κρεββάτια του αγνού υποχθονίου Διός, και εγέννησες τον Εύβουλον, πού ήτο θεός, υποκύψασα εις ανάγκην θνητής. Άλλα ώ θεά παρακαλώ εσένα την βασίλισσα, πού δέχεσαι πολλές ικεσίες, να ελθης καταδεκτική εις τον ιερόν μύστην σου.