Πρόκλου Ύμνοι - Εις Λύκιαν Αφροδίτη

Αρχαίο Κείμενο
Ὑμνέομεν Λυκίων βασιληίδα, Κουραφροδίτην, ἧς ποτ᾽ ἀλεξικάκοιο περιπλήθοντες ἀρωγῆς πατρίδος ἡμετέρης θεοφράδμονες ἡγεμονῆες ἱερὸν ἱδρύσαντο κατὰ πτολίεθρον ἄγαλμα, σύμβολ᾽ ἔχον νοεροῖο γάμου, νοερῶν ὑμεναίων Ἡφαίστου πυρόεντος ἰδ᾽ οὐρανίης Ἀφροδίτης• καί ἑ θεὴν ὀνόμηναν Ὀλύμπιον, ἧς διὰ κάρτος πολλάκι μὲν θανάτοιο βροτοφθόρον ἔκφυγον ἰόν, ἐς δ᾽ ἀρετὴν ἔχον ὄμμα• τελεσσιγόνων δ᾽ ἀπὸ λέκτρων ἔμπεδος ἀγλαόμητις ἀνασταχύεσκε γενέθλη, πάντῃ δ᾽ ἠπιόδωρος ἔην βιότοιο γαλήνη. ἀλλὰ καὶ ἡμετέρην ὑποδέχνυσο, πότνα, θυηλὴν εὐεπίης• Λυκίων γὰρ ἀφ᾽ αἵματός εἰμι καὶ αὐτός. ψυχὴν δ᾽ ἂψ ἀνάειρον ἀπ᾽ αἴσχεος ἐς πολὺ κάλλος, γηγενέος προφυγοῦσαν ὀλοίιον οἶστρον ἐρωῆς.

Μετάφραση
Υμνούμε τη βασίλισσα των Λυκίων, την Κόρη Αφροδίτη. Κάποτε οι ηγεμόνες της πατρίδας μου, έχοντας περίσσια τη σωτήρια βοήθεια της, εμπνευσμένοι από το θείο της ίδρυσαν ένα ιερό άγαλμα στη πόλη, άγαλμα που είχε τα σύμβολα του νοητικού γάμου του πυρόεντα Ηφαίστου και Ουράνιας Αφροδίτης. Και την ονόμασαν θεά Ολύμπια, επειδή λόγω της δύναμής της πολλές φορές γλύτωσαν το βροτοφθόρο βέλος του θανάτου και είχαν το όμμα στραμμένο στην αρετή. Κι από τους γόνιμους γάμους ξεφύτρωσε σταθερή γενιά με λαμπρή σοφία, και υπήρχε παντού γλυκόδωρη γαλήνη της ζωής. Όμως δέξου, πότνια, την προσφορά του έντεχνου λόγου μου. Γιατί και εγώ εξ αίματος είμαι ένας από τους Λυκίους. Κάνε την ψυχή μου να ξεφύγει από το ολέθριο κέντρισμα την γηγενούς (γήινης) οίστρου (επιθυμίας) και ας την ανασηκώσεις πάλι από το αίσχος στο μεγάλο κάλλος.