Πρόκλου Ύμνοι - Εις Αφροδίτη

Αρχαίο Κείμενο Ὑμνέομεν σειρὴν πολυώνυμον Ἀφρογενείης καὶ πηγὴν μεγάλην βασιλήιον, ἧς ἄπο πάντες ἀθάνατοι πτερόεντες ἀνεβλάστησαν Ἔρωτες, ὧν οἱ μὲν νοεροῖσιν ὀιστεύουσι βελέμνοις ψυχάς, ὄφρα πόθων ἀναγώγια κέντρα λαβοῦσαι μητέρος ἰσχανόωσιν ἰδεῖν πυριφεγγέας αὐλάς• οἱ δὲ πατρὸς βουλῇσιν ἀλεξικάκοις τε προνοίαις ἱέμενοι γενεῇσιν ἀπείρονα κόσμον ἀέξειν ψυχαῖς ἵμερον ὦρσαν ἐπιχθονίου βιότοιο. ἄλλοι δὲ γαμίων ὀάρων πολυειδέας οἴμους αἰὲν ἐποπτεύουσιν, ὅπως θνητῆς ἀπὸ φύτλης ἀθάνατον τεύξωσι δυηπαθέων γένος ἀνδρῶν• πᾶσιν δ᾽ ἔργα μέμηλεν ἐρωτοτόκου Κυθερείης. ἀλλά, θεά, πάντῃ γὰρ ἔχεις ἀριήκοον οὖας, εἴτε περισφίγγεις μέγαν οὐρανόν, ἔνθα σέ φασι ψυχὴν ἀενάοιο πέλειν κόσμοιο θεείην, εἴτε καὶ ἑπτὰ κύκλων ὑπὲρ ἄντυγας αἰθέρι ναίεις σειραῖς ὑμετέραις δυνάμεις προχέουσ᾽ ἀδαμάστους, κέκλυθι, καὶ πολύμοχθον ἐμὴν βιότοιο πορείην ἰθύνοις σέο, πότνα, δικαιοτάτοισι βελέμνοις οὐχ ὁσίων παύουσα πόθων κρυόεσσαν ἐρωήν.

Μετάφραση Υμνούμε την πολυώνυμη σειρά της Αφρογέννητης και τη μεγάλη βασιλική πηγή από όπου αναβλάστησαν όλοι οι αθάνατοι φτερωτοί Έρωτες, εκ των οποίων[1] άλλοι σημαδεύουν τις ψυχές με νοητικά βέλη, για να λάβουν αυτές τα ανυψωτικά κεντρίσματα των πόθων και αν επιθυμούν να δούνε τις πυροφεγγείς[2] αυλές της μητέρας τους. Κι άλλοι, ακολουθώντας τις σωτήριες βουλές και πρόνοιες του πατέρα, προσπαθούν να αυξήσουν με γεννήσεις τον ατελείωτο Κόσμο και εγείρουν στις ψυχές τον πόθο του επιχθόνιου βίου. Άλλοι, πάλι, εποπτεύουν πάντα τις πολύμορφες πορείες των γαμήλιων γυναικών, προκειμένου από τη θνητή φύτρα να παράγουν αθάνατο γένος πολύπαθων ανδρών. Όλους, όμως, τους νοιάζουν οι πράξεις της ερωτογενούς Κυθέρειας. Όμως θεά, επειδή έχεις αφτί με οξεία ακοή, είτε περιβάλλεις τον μεγάλο ουρανό, όπου λένε ότι εσύ είσαι η θεϊκή του αέναου Κόσμου, είτε κατοικείς στον αιθέρα πάνω από τα στεφάνια των επτά κύκλων, διοχετεύοντας αδάμαστες δυνάμεις στις δικές σου σειρές, εισάκουσέ με, δέσποινα, και κατεύθυνε την πολύμοχθη πορεία της ζωής μου με τα δικαιότατα βέλη σου σταματώντας την παγερή ορμή των ανόσιων παθών.

[1] Από εδώ αρχίζει η περιγραφή των τριών μορφών έρωτα : α) ανυψωτική δύναμη, η οποία εγείρει στις ψυχές τον πόθο να ανυψωθούν προς την περιοχή του Νου και προς το θεϊκό – νοητικό κάλλος που υπάρχει εκεί. β) Κοσμική δύναμη, η οποία εμφυσά στις ψυχές τον πόθο για τον υλικό Κόσμο και τις οδηγεί στην πτώση μέσα σε αυτόν. Κάτι τέτοιο, βέβαια, ακούγεται ως κακό για τις ψυχές, ωστόσο είναι καλό για το σύνολο του σύμπαντος, καθώς έτσι το Σύμπαν αποχτά τελειότητα, αφού έτσι γεννιούνται μέσα του όλων των ειδών τα ζωντανά όντα . γ) παραγωγική δύναμη, η οποία  έχει σαν αποτέλεσμα τη γέννηση απογόνων και την κατάκτηση ενός είδους διαιώνισης μέσα από αυτούς.

[2] Οι θεϊκές αυλές της Αφροδίτης παρουσιάζονται ως πυροφεγγείς, καθώς βρίσκονται στην περιοχή του Νου και φωτίζονται από το νοητικό πυρ που χαρακτηρίζει αυτή την περιοχή.