Ο πύργος των Μαριανών βρίσκεται 2 χιλιόμετρα βόρεια του αρχαιολογικού χώρου και του σημερινού οικισμού της Ολύνθου στην αριστερή πλευρά του επαρχιακού δρόμου προς Πολύγυρο.
Ο πύργος χτίστηκε το 1374 και αποτελούσε κέντρο κτήματος της Μονής Δοχειαρείου.
To 1373, η Μεγάλη Δομεστίκισσα, Άννα Καντακουζηνή η Παλαιολογίνα, κάτοχος ενός κτήματος στα Αμαριανά (Mαριανά) της Καλαμαριάς, θα το πουλήσει με την έγκριση του άντρα της στη Μονή Δοχειαρίου στο τρίτο της αξίας του (600 υπέρπυρα, πληρωμένα σε 600 ουγγιές βενετικών δουκάτων).Το υπόλοιπο της αξίας θα θεωρηθεί δωρεά στη Μονή προς σωτηρίαν ψυχής.
Η περιοχή ανακτήθηκε από τη Σερβική κατοχή, το 1371, μετά τη μάχη του Μαρίτσα (Έβρου), όπου οι Τούρκοι συνέτριψαν τους Σέρβους, από το Μέγα Δομέστικο Δημήτριο Παλαιολόγο, στρατιωτικό διοικητή των δυνάμεων ξηράς και σύζυγο της Άννας Καντακουζηνής.
Το κτήμα της Άννας Καντακουζηνής Παλαιολογίνας θα αναμορφώσουν οι μοναχοί, κατασκευάζοντας τον πύργο που σώζεται μέχρι σήμερα.
«λαβόντες οι μοναχοί και πολλά σπουδάσαντες και επιμεληθέντες και πλείστα εκ των οικείων καταναλώσαντες επί το κρείττον αυτό κατεσκεύασαν, πύργον εν αυτώ ανεγείραντες… και κινδύνους υποστάντες και ζημίας πολλάς»,
όπως αναφέρεται σε συνοδική απόφαση υπογραμμένη από τον πατριάρχη Φιλόθεο το 1375.
(Ο Πάνος Θεοδωρίδης (ή Πετεφρής) αναφέρει πως η άδεια δόθηκε το 1362 και ήταν έτοιμος το 1364..οπότε χτίσθηκε το 1363. Η παράλειψη αναφοράς πηγής είναι ο μόνος λόγος που δε δέχομαι την άποψή του, καθώς έχει περιηγηθεί και καταγράψει την περιοχή μεθοδικά)
Από τα πιο ωραία δείγματα βυζαντινών πύργων στη Χαλκιδική, για την κατασκευή του πέραν της πέτρας από το παρακείμενο λατομείο (λειτουργεί και σήμερα) χρησιμοποιήθηκαν πλήθος κεράμων (χαρακτηριστικό της βυζαντινής τοιχοποιείας) καθώς και αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη από τα ερείπια της Ολύνθου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου