Αρχαίο Κείμενο
Ἑρμῆν ἀείδω Κυλλήνιον, Ἀργειφόντην, Κυλλήνης μεδέοντα καὶ Ἀρκαδίης πολυμήλου, ἄγγελον ἀθανάτων ἐριούνιον, ὃν τέκε Μαῖα, Ατλαντος θυγάτηρ, Διὸς ἐν φιλότητι μιγεῖσα, αἰδοίη: μακάρων δὲ θεῶν ἀλέεινεν ὅμιλον, ἄντρῳ ναιετάουσα παλισκίῳ: ἔνθα Κρονίων νύμφῃ ἐυπλοκάμῳ μισγέσκετο νυκτὸς ἀμολγῷ, εὖτε κατὰ γλυκὺς ὕπνος ἔχοι λευκώλενον Ἥρην: λάνθανε δ’ ἀθανάτους τε θεοὺς θνητούς τ’ ἀνθρώπους. καὶ σὺ μὲν οὕτω χαῖρε, Διὸς καὶ Μαιάδος υἱέ: σεῦ δ’ ἐγὼ ἀρξάμενος μεταβήσομαι ἄλλον ἐς ὕμνον. [χαῖρ'. Ἑρμῆ χαριδῶτα, διάκτορε, δῶτορ ἐάων.]
Ἑρμῆν ἀείδω Κυλλήνιον, Ἀργειφόντην, Κυλλήνης μεδέοντα καὶ Ἀρκαδίης πολυμήλου, ἄγγελον ἀθανάτων ἐριούνιον, ὃν τέκε Μαῖα, Ατλαντος θυγάτηρ, Διὸς ἐν φιλότητι μιγεῖσα, αἰδοίη: μακάρων δὲ θεῶν ἀλέεινεν ὅμιλον, ἄντρῳ ναιετάουσα παλισκίῳ: ἔνθα Κρονίων νύμφῃ ἐυπλοκάμῳ μισγέσκετο νυκτὸς ἀμολγῷ, εὖτε κατὰ γλυκὺς ὕπνος ἔχοι λευκώλενον Ἥρην: λάνθανε δ’ ἀθανάτους τε θεοὺς θνητούς τ’ ἀνθρώπους. καὶ σὺ μὲν οὕτω χαῖρε, Διὸς καὶ Μαιάδος υἱέ: σεῦ δ’ ἐγὼ ἀρξάμενος μεταβήσομαι ἄλλον ἐς ὕμνον. [χαῖρ'. Ἑρμῆ χαριδῶτα, διάκτορε, δῶτορ ἐάων.]
Μετάφραση
Τον Ερμή τον Κυλλήνιο, του Άργου τον φονιά, που κυβερνά Κυλλήνη και πολυπρόβατη Αρκαδία, των θεών των ωφέλιμο άγγελο, που γέννησε η Μαία, η κόρη του Άτλαντα, αφού ενώθηκε ερωτικά με το Δία, η σεβαστ. αυτή απόφευγε τις συγκεντρώσεις των θεών και κατοικούσε μέσα σε άντρο σκιερό. Εκεί ο Κρονίδης ενωνόταν με την ομορφοπλέξουδη νύμφη τα μεσάνυκτα, οταν γλυκός ύπνος κυρίευε την Ήρα τη λευκοχέρα. ξέφευγε την προσοχή των θεών και των θνητών. Και συ, γιέ του Δία και της Μαίας, να έχεις πάντα χαρές. Εγώ από εσένα άρχισα και θα πάω και σε άλλο ύμνο. Να έχεις χαρές, χαριτοδότη, προπομπέ, αγαθών χαριστή.
Τον Ερμή τον Κυλλήνιο, του Άργου τον φονιά, που κυβερνά Κυλλήνη και πολυπρόβατη Αρκαδία, των θεών των ωφέλιμο άγγελο, που γέννησε η Μαία, η κόρη του Άτλαντα, αφού ενώθηκε ερωτικά με το Δία, η σεβαστ. αυτή απόφευγε τις συγκεντρώσεις των θεών και κατοικούσε μέσα σε άντρο σκιερό. Εκεί ο Κρονίδης ενωνόταν με την ομορφοπλέξουδη νύμφη τα μεσάνυκτα, οταν γλυκός ύπνος κυρίευε την Ήρα τη λευκοχέρα. ξέφευγε την προσοχή των θεών και των θνητών. Και συ, γιέ του Δία και της Μαίας, να έχεις πάντα χαρές. Εγώ από εσένα άρχισα και θα πάω και σε άλλο ύμνο. Να έχεις χαρές, χαριτοδότη, προπομπέ, αγαθών χαριστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου